مقدمه : مرابطین متشکل از قبایل مسوفه ، لمتونه ، جداله ، بنی وارت ، تارجا ، لمته وجزوله ،از شاخه‌های قبیله بزرگ «صنهاجه» از بزرگترین قبایل بربر آفریقا بودند و درسرزمین میان جنوب مغرب اقصی تا سرزمین سودان پراکنده شده بودند و در اواسط  سده پنجم وارد دشت مراکش شدند. و به «ملثمین» یعنی نقاب­داران نیز معروف بودند. در وجه تسمیه آنان به ملثمین "ابن­خلدون" می‌گوید چون  نقاب بر چهره می‌انداختند بدین نام خوانده شدند. و برخی دیگر معتقدند هنگامی که آنان در قرن سوم هجری به اسلام ایمان آوردند به علت اینکه در اقلیت بودند ناچار بر فرار شدند و برای در امان بودن از دست کافران نقاب می‌زدند.(وقتی نیمه پائین صورت انسان تا زیر چشمها پوشیده باشد شناسائی مشکل است )

 و از هدف آنان عبارت بود از بازگشت به عقاید اسلام اولیه ، همراه با اصلاحات اجتماعی و خراج­هایی که بوسیله حکومت‌های معاصر تحمیل شده بود. بنیانگذاران این نهضت در آغاز کار توفیق چندانی بدست نیاوردند و ناچار به خانقاه مستحکمی در یک جزیره در رودخانه سنگال عقب‌نشینی کردند؛ چون لفظ عربی که برای این­گونه خانقاه معمول بود «رباط»‌ نام داشت، آنها «المرابطین» خوانده شدند. ومرابط در بعضی از منابع به معنای جنگجوی مرزنشین است .

 مؤسس اصلی دولت مرابطین فردی بنام "یوسف بن تاشفین" بود. وی شهر «مراکش» را. بنیاد کرد و در حدود  1082م. تمام سرزمین کنونی مراکش و الجزیره را تصرف کرد.

  

 فرمانرویان

 دوره

۱

یحیی بن عمر

447 یا 448

۲

ابوبکر بن عمر

 448-480 هـ

۳

یوسف بن تاشفین بن تالاکاکین

453– 500 هـ

۴

علی بن یوسف

 500 - 537 

۵

تاشفین بن علی

537- 539

۶

ابراهیم بن تاشفین (امارتش چند هفته بیش نبود )

 540

 

اسحق بن علی بن یوسف بن تاشفین‏ 540 به حکومت رسید و به دست موحدان در مراکش کشته شد

540